Al maanden kijk ik op ze uit wanneer ze spelen op straat, geld proberen bij te verdienen met de verhuur van parkeerplekken of met een klant die bij hun binnen loopt, op zoek naar een nieuw avontuur. Een paar dagen geleden verlieten drie mannen in alle vroegte het huis. Het hek voor hun voordeur was geforceerd verwijderd en er zt geen klink meer in de voordeur, sindsdien komt er geen teken van leven meer uit het huis van één van mijn buren…
De buurt in Quito waar ik momenteel woon is niet de meest veilige buurt die je je kan bedenken, aangeraden wordt om er na 19:00 niet meer over straat te lopen, het wemelt er van de “huur per uur” hostels en elke ondernemer heeft een alarmknop om een speciale eenheid op te roepen voor het geval dat er iets gebeurt.
Het gezin, -als het al een gezin is- bestaat uit drie kinderen en twee vrouwen. De jongste (jongen) schat ik 5 jaar en de twee meisjes beide onder de 15, waarvan één dichter bij de 10 dan de 15 zit. Ze wonen schuin onder het balkon waar ik paar keer per dag sta om van het uitzicht te genieten.
Het was afgelopen maanden al een fascinerend gezin; het jongetje (5) was vaak ‘s avonds laat tegen middernacht nog te vinden op straat voor het huis, en wanneer de blauwe TL verlichting aanging en twee jonge meisjes zich hadden opgedoft waren er veel nieuwe en soms vaste mannelijke klanten te vinden bij mijn buren.
Afgelopen weekend was er een hoop commotie buiten, het stalen hek, dat vele huizen hebben hier, en de tot voor kort beschermende buitendeur van mijn buren lagen midden op de straat. Een paar mannen drongen zich door de houten voordeur en waren duidelijk niet van plan zonder antwoorden te vertrekken. Terwijl één van de meisjes neer valt nadat ze een rake klap in haar gezicht heeft gekregen weten de mannen zich al schreeuwend een weg te werken binnen het huis. De deur sluit even en door het dempen van de stemmen lijkt het weer rustig te zijn in de straat.
Niet veel later schiet de deur weer open waarna één van de meisjes naar de hoek van de straat rent en roept naar wie zij denkt dat het de politie is. Net na haar rent één van de mannen haar achterna. Teleurgesteld dat de auto die voorbijreed niet een politiewagen was en zichtbaar bang werken ze haar met tegenstribbelen een weg terug naar haar thuis. Nadat twee van de mannen het stalen hekwerk dat nog op straat lag naar binnen slepen sluit de deur.
Een paar minuten later komt er op grote snelheid een politiewagen de straat inrijden, die met geschreeuw en glasgerinkel op de achtergrond de hoek om rijdt, op naar een volgende melding.
De volgende uren vindt er op de achtergrond van mijn rustige balkonmoment een smekende discussie gaande. Het is tijd om maar eens te gaan slapen.
…De volgende ochtend verlaten drie mannen in alle vroegte het appartement. Later valt me op dat er geen deurklink meer op de deur zit en er verdacht nieuwe houten platen voor het raam zitten. Sindsdien is het rustig in de straat, geen spelend kind meer, geen blauw licht meer aan of vreemde mannen in straat. Helemaal niets. De deur van mijn buren blijft gesloten. Zouden ze er nog zijn…
(Foto is niet de deur uit dit artikel)