Toen ik er aankwam was het vrij tam, toch heerste er gelijk een gespannen sfeer. Mensen stonden op de uitkijk, de barricades van de vorige dag stonden er nog deels en aan het eind van de straat zag ik de gepantserde voortuigen van het leger klaarstaan. Toch, wist mijn gids mij te vertellen, was het vandaag rustiger dan normaal: het tegengaan van demonstraties afgelopen weken heeft zijn effect gehad op mensen in de buurt. Ze zijn moe, maar vooral bang. “Wat is een stok en blik die wij hebben tegen hun wapens? Daar kunnen we geen weerstand tegen bieden!”. Terwijl we het bordje “militairterrein” voorbij lopen, lopen we de wijk in waar hij opgegroeid is. Eerder die dag heb ik de pleinen in San Cristobal (Venezuela) eens afgelopen en ben ik met diverse voor- en tegenstanders van de huidige regering in gesprek gegaan. Emoties lopen hier hoog op als het over politiek gaat, maar onder het genot van een biertje kun je (bijna) alles zeggen. Op zo een moment als dat maakt het ook niet veel uit als je voor- of tegenstander bent. In de binnenstad is alles relatief rustig en gaat het dagelijkse leven, de markt en al het
